നൂറ്റി ഇരുപത്തിയഞ്ച് വർഷം പിന്നിട്ട മുതു മുത്തശ്ശി മാധ്യമങ്ങളുള്ള കേരളത്തിൽ പത്ത് വർഷം പിന്നിടുക എന്നത് ഇത്ര വലിയ കാര്യമാണോ എന്ന് ചോദിക്കുന്നവരുണ്ടാകും. ശരിയാണ്. പത്ത് വർഷമെന്നത് ആപേക്ഷികമായി ഒരു ചെറിയ കാലയളവ്‌ തന്നെയാണ്. പക്ഷേ കേരളത്തിലെ ദൃശ്യ മാധ്യമങ്ങളുടെ വളർച്ചയും വികാസവും സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിക്കുന്നവർക്ക് ഇന്ത്യാവിഷൻ പിന്നിട്ട പത്ത് വർഷങ്ങളെ അത്ര നിസ്സാരമായി തള്ളിക്കളയാനാവില്ല. ചടുലമായ ഒരു ദൃശ്യമാധ്യമ സംസ്കാരം കേരളത്തിന് പരിചയപ്പെടുത്തിയത് ഇന്ത്യാവിഷനാണ്. ഉണങ്ങിപ്പിടിക്കുന്ന അച്ചടി മഷികൾക്കപ്പുറത്ത് വാർത്തകൾക്ക് പിടക്കുന്ന ഒരു മനസ്സുണ്ടെന്ന് കാണിച്ചു തന്നതും അവരാണ്. നാടകങ്ങൾക്ക് രംഗ സജ്ജീകരണം നടത്തുന്നതിനിടക്ക് സമയം പോക്കാൻ വേണ്ടി ഭക്തി ഗാനങ്ങൾ ആലപിക്കുന്ന പോലെ സീരിയലുകൾക്കും ചിത്രഗീതങ്ങൾക്കുമിടയിലെ ഇടവേളകളിൽ ടൈം ഫില്ലിങ്ങിന് വേണ്ടിയുള്ള ഒരു വഴിപാട് ഏർപാടായി വാർത്തകൾ നിലനിന്നിരുന്ന കാലത്ത് ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂറിന്റെ വാർത്താ ചാനൽ എന്നത് ഒരു ചെറിയ കാര്യമായിരുന്നില്ല. അത്തരമൊരു പരീക്ഷണത്തെ വിജയിപ്പിച്ചു എന്ന് മാത്രമല്ല, നിരവധി മുഴുസമയ വാർത്താ ചാനലുകൾക്ക് ധൈര്യമായി കടന്നു വരുവാൻ കേരളത്തിന്റെ വാർത്താ മനസ്സിനെ പാകപ്പെടുത്തി എന്നത് കൂടിയാണ് അവർ നിർവഹിച്ച ചരിത്ര ദൌത്യം.
മലയാളത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രഗത്ഭരായ ദൃശ്യ മാധ്യമ പ്രവർത്തകർ ഇന്ത്യാവിഷന്റെ കളരിയിൽ നിന്നാണ് പ്രാഗത്ഭ്യം നേടിയത്. നികേഷ് കുമാർ, പ്രമോദ് രാമൻ, ഗോപീകൃഷ്ണൻ, അനുപമ, എൻ പി ചന്ദ്രശേഖർ, ഷാനി പ്രഭാകർ, ഭഗത് ചന്ദ്രശേഖരൻ, പി ടി നാസർ, നിഷ പുരുഷോത്തമൻ, എം ഡി അജയ ഘോഷ് തുടങ്ങി ആ നിര വളരെ നീണ്ടതാണ്. അവരൊക്കെയും പുതിയ ലാവണങ്ങൾ തേടി ഇന്ത്യാവിഷൻ വിട്ടു പോയി. എന്നിട്ടും ഉള്ളവരെ മിനുക്കിയെടുത്ത്, പുതിയവരെ പരിശീലിപ്പിച്ച്, ഇന്ത്യാവിഷൻ തല താഴ്ത്താതെ നിവർന്ന് നില്ക്കുന്നു. നികേഷ് പോയാൽ ഇന്ത്യാവിഷൻ പൂട്ടുമോ? എന്ന ടൈറ്റിലിൽ മൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് ഞാനൊരു പോസ്റ്റിട്ടിരുന്നു. ചാനൽ പച്ച പിടിച്ച് തുടങ്ങുമ്പോൾ അതിനെ പ്രതിസന്ധികളിൽ നിന്ന് കരകയറ്റിയ അമരക്കാരന്റെ തിരോധാനം ഉയർത്തുന്ന ആശങ്കകളായിരുന്നു അതിൽ പങ്ക് വെച്ചത്‌. നിരവധി കോണുകളിൽ നിന്നുയർന്ന അത്തരം ആശങ്കകളെ എം പി ബഷീറിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ടീം സമർത്ഥമായി മറികടന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് വേണം പറയാൻ.
ഇന്ത്യാവിഷൻ പിന്നിട്ട പത്തു വർഷങ്ങൾ ഡോ. മുനീറിന്റെ മാനസിക സംഘർഷങ്ങളുടെ പത്ത് വർഷങ്ങൾ കൂടിയാണ്. ലീഗുകാരിൽ നിന്ന് പിരിപ്പിച്ചെടുത്ത കാശ് കൊണ്ട് ലീഗ്കാർക്കിട്ട് തന്നെ പണി കൊടുക്കുന്ന ഒരവസ്ഥയിൽ ആ സംഘർഷങ്ങളുടെ ഡോസും വ്യാപ്തിയും ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. എന്നാലും ഒരു പതിറ്റാണ്ടായി മുനീർ പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നു. ഇന്ത്യാവിഷൻ ഇന്ന് കാണുന്നത് പോലെ നിലനിൽക്കുന്നതിൽ മുനീറിന്റെ ആ പിടിച്ചു നില്ക്കലിനു വലിയ പങ്കുണ്ട്. അല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ എന്നേ ഇതൊരു ലീഗ് ചാനലായി മാറുമായിരുന്നു. പ്രശ്നങ്ങളിൽ സ്വന്തമായി നയ നിലപാടുകളില്ലാത്ത ഒരു നിർഗുണ പരബ്രഹ്മമായി ചാനൽ മുതലാളി മാറണം എന്ന അഭിപ്രായക്കാരനല്ല ഈയുള്ളവനെങ്കിലും എഡിറ്റോറിയൽ ടീമിന് മുനീർ നല്കിയ പൂർണ സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് ഇന്ത്യാവിഷന്റെ നിലനില്പിന്റെ അടിത്തറയായത് എന്ന് പറയാതെ വയ്യ.
പിന്നിട്ട വഴികളിൽ വാർത്തകളുടെ ലോകത്ത് അതിരുകളും അരുതുകളും പാലിക്കാതെ ഇന്ത്യാവിഷൻ പലതും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അവയുടെ നൈതികത മറ്റൊരു വേളയിൽ ചർച്ച ചെയ്യാവുന്നതാണ്. പക്ഷേ അവയ്ക്കിടയിലും വാർത്തകളുടെ കൗതുകത്തെ ഒരു കുറ്റാന്വേഷണ നോവലിന്റെ എപ്പിസോഡുകൾ പോലെ സംഭ്രമ ജനകമായി നിലനിർത്തുന്നതിൽ അവർ വിജയിച്ചിട്ടുണ്ട്. നിരന്തരം വേട്ടയാടിയ പ്രതിസന്ധികളാണ്, അവയെ അതിജയിക്കാനുള്ള പോരാട്ടങ്ങളാണ്, ഈ ചാനലിന്റെ പരിമിത വിജയത്തിന് കാരണമായത്‌. ആ വിജയം തുടർന്നുണ്ടാകണമെങ്കിൽ പത്ത് വയസ്സിന്റെ മൂപ്പിനെയല്ല, പത്തിന്റെ ചെറുപ്പത്തെക്കുറിച്ചാണ് അതിന്റെ അണിയറ പ്രവർത്തകർ ബോധവാൻമാരാകേണ്ടത്.
Related Posts
ഫൗസിയ മുസ്തഫ, കെയര്‍ ഓഫ് ഇന്ത്യാവിഷം
വേണു, വീണ, നികേഷ്, വിനു. ആരെയാണ് കാണേണ്ടത്?
ഇന്ത്യാവിഷന്‍ ചിരിക്കുന്നു, ഡോ: മുനീര്‍ കരയുന്നു.
ഇന്ത്യാവിഷന്‍ ഏഷ്യാനെറ്റിന്റെ മണ്ടക്കടിക്കുന്നു
ഇന്ത്യാവിഷന്‍: ഇപ്പോള്‍ ചിരിക്കുന്നത് കുഞ്ഞാലിക്കുട്ടി